22.5.11

Robotten op het hoofd

Een omkeerbaar hoedje voor de jongste zoon. Patroon uit dit boek. Kant A in robotten van Kokka, kant B in stippen van Lecien.

robothoed

Past perfect, maar ik zoek toch naar de geschikte lijm om het aan zijn hoofd kleven. Want dat ding laten staan... ho maar!

verstoppertje

21.5.11

Eigenwijze nuchterheid

Ik ben groot geworden zonder Jip en Janneke en zonder Pluk van de Petteflet met zijn kraanwagentje. Zonder Floddertje, zonder Abeltje en zonder Minoes. Ik weet niet hoe het komt, maar schrijfsels van Annie M.G. Schmidt vonden om een of andere reden hun weg naar mijn handen niet. Ik kan me vergissen, maar volgens mij zaten die niet in de gemeentelijke bibliotheek, die ik bijna compleet verslonden heb.
De spin Sebastiaan (het is niet goed met hem gegaan), die herinner ik me wel nog. Maar gedichtjes die beginnen met 'Ik wil niet meer, ik wil niet meer!' pasten vast niet in het pedagogisch project van mijn toenmalige school.

Toen HEMA zijn (haar?) intrede deed in onze contreien, was ik opgetogen over het nieuwe aanbod papierwaren, servies, knutselspullen (toverstiften!), beddengoed,... Maar ik snapte niet waarom iedereen opeens rondliep met al die Jip-en-Janneke-dingen: gommen, brooddozen, pennezakken, lippenbalsem,...

Intussen zijn we vele jaren verder en hebben Jip en Janneke de wereld van onze kinderen opgeleukt met heerlijk eenvoudige avonturen, hield Floddertje hier huis, en zagen we de krullevaar al wel honderd keer wegvliegen.

Op een moment dat haar kinderboeken en -versjes overal aanwezig zijn, wou ik jullie er graag even op wijzen dat Annie M.G. Schmidt niet alleen schreef voor kinderen, maar af en toe ook over kinderen. Een 2-tal jaar geleden verscheen dit fijne boekje.

IMG_0288

"Men wordt moeder... Ik zal niet zeggen helemaal vanzelf, maar toch, het komt over ons zoals de mazelen: op een dag wordt men wakker en zegt, kijk eens aan, nu ben ik moeder. En verder wijst het zich vanzelf. De dokter zegt wat het kind moet eten, de firma Jansen zegt wat het kind aan moet hebben, de oma zegt dat het kind het te koud heeft, de vader zegt dat het kind het te warm heeft en 85 vriendinnen zeggen: ik heb het allemaal anders gedaan, maar het is best mogelijk dat het zo ook nog wel goed komt."

Het bevat 16 columns van haar hand, geschreven in de jaren '50, aangevuld met 8 liedjes. Ik neem het af en toe vast en lees dan een stukje, en keer op keer moet ik glimlachen. Ze vertelt over 'de gilde van kinderwagenmoeders', ("de gezapheid, het breisteekgevoel"), vindt het wel handig dat haar zoontje een zusje verzon ("we kunnen altijd zeggen: Annabelletje zou dat noooooit doen"), en steekt de draak met de Gevolgen van de Foute Pedagogie, steeds geestig, treffend en met verwondering.
Ook leuk om te lezen, is haar beschrijving van het sollicitatiegesprek waarbij de personeelschef informeert naar de luiers en het huiluurtje van de sollicitant.

En dit is geplukt uit een stukje over hoe ouders hun kinderen bedriegen:
"Kijk 's! De trein komt binnen! zeg ik tegen hem. Wij wonen vlak bij een minuscuul stationnetje, waar een elektrische trein langs raast en soms genadig stopt. Kijk! De trein komt binnen.
Hij laat verschrikt zijn krentenbol vallen en klampt zich aan me vast met ogen vol verrukte verbazing. En pas als de trein piepend stopt, begrijp ik het. Hij dacht dat de trein door de ruiten heen in de kamer zou denderen. Dit is natuurlijk een grote teleurstelling en maar een heel klein beetje een opluchting. Ha ha, lach ik en hij kijkt me pijnlijk getroffen aan. Zie je wel, 't mens is toch een oplichtster, denkt hij. En hij heeft gelijk. Precies zoals laatst, toen hij naast me dribbelde en ik aldoor riep: Schiet op, we moeten de trein halen. Toen meende hij ook dat we met de trein, ingepakt, huiswaarts zouden keren."

17.5.11

Grandioos gefaald

Vorige week deed Elsie Marley van Kids Clothes Week Challenge. Ik was van plan om mee te doen. Shorts moesten er gemaakt worden en veel. O.a. dit shortje stond op mijn lijstje, de stoffen lagen al klaar. Een uur per dag naaien, 7 dagen lang, zo moeilijk kon dat toch niet zijn. Een uur is rap gevonden, even geen facebook en blogs lezen en je bent er al bijna... Dacht ik.

Driewerf helaas, ik faalde grandioos. En dat kwam niet door facebook en het lezen van blogs, maar doordat ik sinds maanden geen zo'n drukke week meer had gehad. Druk als in: opstaan om 5u en de deur uit zijn vooraleer een levende ziel zijn ogen heeft geopend. Maar ik mag niet klagen, rustige weken zijn er ook.

Maar goed, de KCWC zal dus voor 2012 zijn. Zaterdag maakte ik in de rapte nog dit broekje, kwestie van de schade nog wat te beperken.

spring

Na het succes van dit, een versie voor de grote zus. Opnieuw in Liberty, 80 cm deze keer. Ik haalde een jeansbroek uit de kast voor het patroon en tekende hier en daar een paar cm erbij. Het steekt niet zo nauw bij een dergelijk model.

voeten afvegen

11.5.11

Heel veel vlinders

Handig, een moeder die graag naait. Gewoon de stoffenkast opentrekken, stofje kiezen, 'moooooi' zeggen en 'kleedje mama?'. En voilà...

tractor

De dochter koos iets van Michael Miller en ik kon haar keuze alleen maar toejuichen.
Ik greep nog maar eens naar dit model, maar paste het wat aan. Het lijfje kreeg een schuine overslag, als voor een wikkeljurkje.

IMG_9903

Ik stikte de delen wel op elkaar vast, want ik wou nog een nieuwe handleiding maken van de alternatieve werkwijze voor de blinde rits en voering, maar dan zonder naald te verzetten. En een wikkelkleedje met een rits op de rug, dat zou nu toch maar al te belachelijk zijn, nietwaar?

vlinderkleedje

Ik speelde ook een beetje met de plooien van het rokdeel. In het midden zit nu een gewone stolpplooi en aan weerszijden zitten 2 dubbele platte plooien.

plooikes

En de handleiding, die is voor een andere keer, want aangezien ik een zwarte voering gebruikte, een zwarte rits, en zwarte stikzijde, is dit ongeveer de duidelijkste foto uit de hele reeks.

IMG_9961

Leve moe!

Ter gelegenheid van moederdag sloeg ik mijn eigen waarschuwing in de wind en ging nog eens een paar uur aan het plukken. Al moet ik zeggen dat bij deze stof de draadjes er veel vlotter uit gleden, ook al gaat het hier over 2 laagjes stof op elkaar. Meerdere draadjes tegelijk uittrekken zonder te breken, lukte deze keer wel.

sjaal nani iro

De sjaal is 2 meter lang en een goeie 40 cm breed. De stof is dus Nani Iro.

opgeplooid

2.5.11

Dit eten wij nu eens graag

Vaak wordt er niet gekookt hier in deze menage. Tijdens de week eten de kinderen warm op school en wij, meneer en ik, wij eten 's avonds meestal als de kinderen in bed liggen. Iets uit de diepvries: spaghetti/vol-au-vent/couscous/balletjes in tomatensaus/hutsepot/... Die zaken worden in grote hoeveelheden klaargemaakt en ingevroren voor weekdagen. Geregeld ook wordt iets afgehaald of aan huis geleverd, in onze stad is er een uitgebreid aanbod. Veel recepten moet je op deze blog dan ook niet verwachten.

Het is niet dat we niet graag koken, integendeel. Vakanties en rustiger weekends spenderen we wel graag meer tijd in de keuken.

En als ik heeeeel veel tijd heb, maak ik dit:

sushi 1

En

sushi 4

Veel

sushi 3

Of ik dit volgens de regels van de kunst doe, laat ik in het midden. Laat ons hopen dat de specialisten ter zake niet meelezen.

 
Het verwerken van de foto's blijkt al bijna evenveel werk als het bereiden van de sushi, dus gaan we dit in 2 delen tonen. Vandaag de blokjes met een stuk vis erop. Een andere keer de rolletjes.

 
Overlaatst hadden we bezoek en verwerkte ik een hele kilo rijst. Na het koken van de rijst wordt die op smaak gebracht. Hiervoor gebruik ik:
  • 10 el rijstazijn
  • 2 el mirin
  • 6 el suiker
  • 3 el zout
Alles samen in een pannetje verwarmen en blijven roeren tot de suiker is opgelost. Dit meng je dan onder de rijst in een ondiepe kom, waarin de rijst verder afkoelt. Als we 's avonds sushi gaan eten, doe ik dat meestal al 's ochtends.

mirin en su

 
Op de bovenste foto, zie je 3 soorten blokjes. Eerst de middelste.
Een deeltje van de rijst wordt hiervoor gemengd met dit:

dinges

Geen idee hoe dat heet, maar dat wordt dus gewoon zo gegeten.

Een Japanse kok maakt de rijstballetjes met de hand. Ik heb dat meermaals geprobeerd, maar dat is zo'n plakkerige bedoening. Ook als ik, zoals het hoort, mijn handen nat maak. Ik krijg dat niet onder knie. Maar toen vond ik op een mooie dag een geweldig hulpmiddeltje. 1 nadeel wel, de blokjes zijn aan de grote kant.

gekruide rijst

Dit bakje wordt gevuld met rijst, die goed wordt aangedrukt met het dekseltje.

blokjesdoos

De rijst duw je er zo uit.

uitgeduwde blokjes

Voor de andere rijtjes ga ik ook zo te werk, maar dan met de witte rijst. Zoals je ziet, zonder eerst mijn doosje af te wassen.

blokjes in formatie

Op het ene rijtje een stuk van een zalmfilet, in dunne plakjes gesneden. Daartussen zit ook een toefje wasabi.

Op het andere rijtje gekookte garnaalstaarten. Rauw kan ook, maar ik heb er nog geen verse gevonden, die dus niet eerst ingevroren waren, dus daar heb ik me nog niet aan gewaagd.

De scampi's worden voor het koken op een stokje gestoken, zodat ze niet gaan opkrullen. In principe doe je dat zo:

op stokjes

De stokjes zitten tussen het 'vlees' en de pantser, zodat het vlees niet wordt gekwetst. Maar vaak pel ik de scampi's al voor ze gekookt worden, alleen het staartje blijft hangen 'voor de show'.

scampisaté

Snel laten afkoelen zodat ze niet taai worden.

scampi on the rocks

Een deel van de scampi's gebruik ik voor de nigiri, de rest van de scampi's (die waarvan het staartje er toch af ging tijdens het pellen) wordt in de maki gedraaid.

netjes op een rij

De scampi wordt doorgesneden in de lengte, maar zonder het buitenste laagje door te snijden. Zo kun je ze als vlindertjes op de rijst leggen.

nigiri ebi

Smakelijk!