30.3.14

Kleurrijk lentejasje

kleurrijke mantel

Toen ik deze stof zag verschijnen bij Miss Matatabi kon ik niet anders dan er blindelings op vertrouwen dat mijn dochter voldoende lef heeft om in dit manteltje de straat op te durven, want ik moest en zou het gewoon maken. Over een jaar of 10 doet ze me vast iets aan wanneer ze de foto's terugziet, maar nu is ze gelukkig dolenthousiast.

stolpplooi

De stof is katoenen canvas en niet echt geschikt voor een manteltje. Dat merkte ik het meeste bij het insteken van de mouwen. Het patroon komt uit de Burda van december 2012, bedoeld voor een makkelijk te verwerken wollen stofje dat de ruime toegift in de mouwkop makkelijker verwerkt dan deze stugge onbeweeglijke canvas. Maar met veel geduld kwam het uiteindelijk toch goed. De zakklepjes die in het patroon zijn voorzien om tussen lijfje en rokdeel te steken, liet ik achterwege.

voering

Voor de voering koos ik een zwart-wit gestreepte katoen. Ook voor de knopen greep ik bij Julija naar de combinatie zwart en wit.

revers

Het garen waarmee ik de knopen vast zette, was het laatste element van twijfel.

knoop

Nu het manteltje klaar is, kan ik concrete plannen beginnen maken voor bijpassende jurkjes, die op de KCW-agenda staan.

KCW plannen

Geniet van zonnetje vandaag :-)

26.3.14

Kus eens een kikker

kus eens een kikker - how to kiss a frog

Deze jurk was al een hele tijd klaar, maar bleef al die tijd op de kapstok hangen. Nu de kousenbroeken al eens in de kast blijven, ziet het ernaar uit dat de benen van de dochter te lang aan het worden zijn voor zowat de helft van haar jurkencollectie. Ze groeide de voorbije 2 à 3 jaar dan ook alleen in de lengte en zo goed als niets in de breedte. Onlangs pas verhuisde deze naar de stapel te kleine kleren.

zo

Originaliteitsprijzen ga ik met dit modelletje niet winnen, maar het is wel het genre jurk dat dochterlief zelf het liefste ziet.

weving

De stof is van Cosmo en kocht ik een hele tijd geleden bij Julija. Het mooie eraan is de weving, waardoor de rok wat stijf staat. Prinses/ballerina/danseres dochter extra blij.

goudlokje

Meer jurken staan op het programma van de komende weken, net als een jasje dat al bijna af is (sneak peek op instagram). Gelukkig valt dit seizoen van de Kids Clothes Week samen met de Paasvakantie. Wat staat er bij jou op de planning?

7.3.14

DRIE

Op 8 februari mocht dit blogje 3 kaarsjes uitblazen! Zoals bij een nieuw jaar past wil ik ook dit jaar even reflecteren over het voorbije jaar en de bijhorende goede voornemens en vooruit blikken naar het volgende (dat al een maand bezig is, maar bon).

Dit was het lijstje met voornemens vorig jaar:
  • Ik koop het komende jaar voor de meisjes geen rokjes en geen kleedjes.
  • Ik koop voor de jongens geen hemden.
  • Ik maak dit jaar voor elk van mijn kinderen een jas (zomer of winter, naar behoefte). 
  • Ik maak broeken (lange en korte) voor alle 4 de kinderen, maar het is niet realistisch die allemaal zelf te willen maken. 
  • Wat ik dus wel blijf kopen zijn t-shirts, breigoed, ondergoed en jeans, maar ik ga een kasboek bijhouden van wat er het komende jaar aan kleren wordt uitgegeven en ik noteer ook waar ik die koop.
  • Wat te goedkoop is om eerlijk te zijn, wordt niet gekocht. 
  • Ik sta mezelf toe om stof te kopen (voor de jassen en de broeken zal ik wel moeten), maar mijn stoffenkast mag volgend jaar niet voller zitten dan vandaag.

Over het laatste puntje bracht ik al eerder verslag uit. Tijd voor een update over de rest.

De meeste puntjes mag ik afvinken als (redelijk) geslaagd. Er werd geen enkel rokje en geen enkel hemd gekocht. Ik kocht wel 1 jurkje van Aymara, in breigoed, wat ik niet zelf kan maken. Ik vond niet dat ik daarmee mijn eigen spelregels overtrad.

Het maken van jassen lukte (5 stuks in totaal). Ik kocht daarnaast 1 winterexemplaar voor de oudste zoon.

Het maken van broeken ging minder vlot. Ik maakte er geen enkele voor de jongste dochter, maar gelukkig (allez ja) draagt ze er ook geen. Voor de jongste zoon moet wat dat betreft dringend een tandje worden bijgestoken, want de meeste exemplaren in zijn kast worden alweer te kort. Ik weet al wat gedaan tijdens de volgende Kids Clothes Week.

Zoals voorgenomen hield ik ook alle aankopen qua kinderkledij bij het voorbije jaar.
Werden gekocht voor de 4 kinderen samen:

  • t-shirts: 31 (gemiddeld bijna 8 per kind of 4 per kind per seizoen)
  • shorts/bermuda's: 6 (1,5 per kind)
  • lange broeken/jeans: 7 (bijna 2 per kind)
  • gilets/sweaters: 9 (bon, u kan ongetwijfeld zelf rekenen)
  • jumpsuits: 2
  • jas: 1
  • jurk: 1
  • pet: 1

  • slips/sokken: niet geteld
  • kousebroeken: 6
  • onderlijvekes: geen, blijkbaar
  • handschoenen: 2 paar

  • sandalen: 4 paar
  • schoenen: 5 paar
  • laarzen: 2 paar
  • stapschoenen (voor op kamp): 1 paar

Ik hield me niet bepaald in het voorbije jaar, kocht gewoon wat ik dacht dat de kinderen goed konden gebruiken. De grote hoeveelheid t-shirts doet me wel even schrikken. Wat de rest betreft, denk ik dat de kinderen het weliswaar met minder zouden kunnen stellen, maar dat dit geen onredelijke hoeveelheden kleren zijn voor groeiende kinderen. De prijs van al deze stukken hou ik liever voor mezelf (voorlaatste voornemen, check), maar ik heb blijkbaar meer dan de helft van de kledingstukken gekocht met korting. Ongeveer 10% van de gekochte stukken hebben een groen label, alleen is niet altijd even duidelijk wat we daaronder moeten verstaan. Zo goed als alles is voor minstens 95% gemaakt van katoen, sporadisch komt een wollen stuk in huis.

Ik ging ervan uit dat ik van alle kledingstukken zou kunnen achterhalen waar het gemaakt is (made in... op label), maar dat bleek niet het geval. Nogal wat kledingstukken vermelden onvoldoende duidelijk de herkomst. Wel bleken meer stukken dan verwacht in Europa gemaakt (maar daar heb ik dan ook expliciet naar gezocht). T-shirts hebben vaak Portugal op het labeltje staan (Morley, Bellerose, Finger in the Nose en Hartford zijn goed vertegenwoordigd in de kasten), kousen van Collegien komen uit Frankrijk, sandalen van Birkenstock uit Duitsland en de rest van de schoenen meestal uit Italië. Ook Turkije is opvallend vertegenwoordigd. Verder in Azië komt China af en toe voor op de labeltjes. Ik hoop dat letten op de herkomst van de kleren op zijn minst de kans verhoogt dat ze eerlijk gemaakt zijn, maar ik weet het helaas niet zeker.

Naast het uitvoeren van mijn goede voornemens hield ik me het voorbije jaar namelijk ook bezig met zoeken van informatie over duurzaam textiel. Met duurzaam bedoel ik niet alleen ecologisch, maar ook de sociaal (arbeidsomstandigheden van mensen/kinderen die katoen plukken/kledij maken). Door zelf kleren te maken, voel ik me op 1 of andere manier verbonden met andere mensen die ook kleren maken (niet alleen jullie, lezers die ook naaien, maar ook met mensen ver weg in gigantische fabrieken en kleine sweatshops). Elk kledingstuk dat door mijn handen gaat, roept de vraag op hoe iets is gemaakt en door wie (en wordt aan een kritische inspectie onderworpen). Wat de duurzaamheidskwestie betreft, kwam ik heel wat info tegen (onderaan dit bericht een selectie), maar blijven toch heel wat vragen onbeantwoord. Sinds de dramatische gebeurtenis in Rana Plaza in april vorig jaar is er iets meer aandacht voor de problematiek van onethische mode, en is er voor consumenten misschien een klein beetje meer info dan een jaar geleden, maar het blijft toch een heel ondoorzichtig kluwen. Hoe meer je erover leest, hoe complexer het allemaal nog wordt. Ik probeer bvb. in een grote boog om 'fast fashion' heen te lopen, (net zoals zovelen onder jullie 'fast food' zoveel mogelijk vermijden), maar dat is helaas geen garantie op eerlijke kledij, en evenmin op een verbetering van de arbeidsomstandigheden van textielwerkers.

Over het kostenplaatje wil ik ook nog iets kwijt. We hebben geluk dat we hier met 2 een deftige job hebben en dus een mooi en vast inkomen. Ik besef heel goed dat niet iedereen zich merkkledij kan permitteren, dus ik wil zeker geen oordeel vellen over mensen die andere keuzes maken of zelfs geen keuze hebben. Bovendien is 'merkkledij' geen synoniem voor 'ethische kledij'. Ik ben gewoon zoekende in een wereld vol onethische kledij en denk dat kiezen voor kwaliteit en dingen die lang meegaan, naast DIY-en (met eenzelfde streven naar kwaliteit en 'lang meegaan') voor mij een realistische manier is om met de thematiek om te gaan. Maar ik wil ook bijleren en weten wat jouw antwoord is.
(Over dit dilemma schreef Birds of a Tread trouwens dit mooie stukje (lees ook de comments).)

Waar kleren op de onderstaande fotocollage vandaan komen en door wie ze gemaakt zijn, weet ik alvast wel heel zeker: ze komen van onder mijn eigen machine. Gemaakt tussen februari 2013 en februari 2014.

3de blogjaar

Voor het komende jaar denk ik verder te doen zoals bezig, maar suggesties van uwentwege zijn welkom. Hier alvast mijn nieuwe lijstje:

  • toch maar zelf wat t-shirts maken
  • inhaalbeweging in de broekenmakerij
  • volhouden op het jassenfront
  • opnieuw geen rokjes en kleedjes kopen
  • opnieuw geen hemdjes kopen
  • opnieuw bijhouden wat wordt gekocht

Verder heb ik wel het gevoel dat het afstemmen van het naaiwerk op de behoeften niet zo bevorderlijk is voor de creativiteit en het experiment. Voeg daarbij ook mijn eigen kwaliteitseisen en het wordt bijna een vermoeiende aangelegenheid (gelukkig doen we het graag). Ik moet wel nog een manier vinden om het terug wat meer los te laten. Daarom ben ik wel blij met de ontdekking van het weefgetouw, waarop ik gewoon maar kan uitproberen wat in me opkomt. Hopelijk vind ik ook hier voldoende tijd voor het komende jaar.


Hieronder geef ik een lijstje van interessante links die ik verzamelde het voorbije jaar.

Over katoen:

  • De katoensector: een web om de wereld, met vanaf p. 41 info over groene labels en waarvoor ze staan. Er bestaan ook heel veel groene labels die weinig zeggen of die door de kledingmerken zelf bedacht zijn. Merk bvb. op dat je het label OEKO-TEX niet in het lijstje terugvindt (maar wel vaak in kledingstukken). Dat is niet toevallig. Dit label betekent immers alleen maar dat de kleding getest is op de aanwezigheid van schadelijke stoffen in het eindproduct. Het zegt niets over het proces is geen milieukeurmerk.
  • Het probleem van subsidies voor katoenteelt


Over uitbuiting in de textielindustrie:



Over positieve acties en NGO's:



Info voor consumenten:



Winkels:



Boeken:



Zal ik anders eens een Pinterestbord aanmaken met deze info?

1.3.14

En dit zijn de gelukkigen...

De Give Away naar aanleiding van de opruiming in de stoffenkast liep de voorbije nacht af. Gisterenavond begon ik alvast met iets wat uiteindelijk compleet nutteloos bleek te zijn: het nummeren van de reacties.

Eerst dacht ik nog alle nummers in 1 of andere random generator te gooien, maar dat bleek niet meteen een geschikte manier van werken voor zoveel stoffen, waarvan enkelen qua populariteit boven de andere uitstaken.

De reacties werden dan maar uitgeknipt

strookjes

en op stofnummer gesorteerd (hoe meer kinderen je hebt, hoe sneller je daar mee klaar bent).

sorteren

De handen van het aanwezige kleuterteam werden voldoende onschuldig bevonden om elk om beurt een kommetje in een zak te kiepen en een briefje te trekken. Deurwaarder Leo hield een oogje in het zeil.

enthousiast team

En dit is het overzicht met de winnaars van de loterij:

deurwaarder

Stof 1 wordt een rokje.



Stof 2 maakt na verwerking een lange, mooie reis.



Stof 3 wordt verwerkt in een Louisa dress.



Stof 4 maakt binnenkort een baby nog mooier dan die ongetwijfeld al is.



Stof 5 wordt een pennenzak.



Stof 6 wordt een zomertuniek.



Stof 7 weet het nog niet goed.



Stof 8, het stofje dat iedereen wou, wordt geplooid en geplooid.



Stof 9 wordt een kleedje of 2 rokjes.



Stof 10 mag zich voorbereiden op heel wat uurtjes in de zon.



Stof 11 wordt een rok of een handtas.



Stof 12 mag een tuniek worden.



Stof 13 was voorbestemd om een hemdje te worden.



Proficiat aan alle winnaars! Stuur me asap je adres op spiegelaandewand [at] yahoo [dot] com.